Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά,
θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο,
αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.
Θεέ μου, αν μπορούσα,
θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο
και θα περίμενα να βγει ο ήλιος.
Θα ζωγράφιζα μ’ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα
ένα ποίημα του Μπενεντέτι
κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα
που θα χάριζα στη σελήνη.
Θα πότιζα με τα δάκρυα μου τα τριαντάφυλλα,
για να νιώσω τον πόνο από τ’αγκάθια τους
και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους...
Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή...
Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα
χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ,
ότι τους αγαπώ.
Θα κοιμόμουν λίγο,
θα ονειρευόμουν πιο πολύ,
γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια,
χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως.
Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν,
θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν.
Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν...
Νίκος Καζαντζάκης
Post a Comment