Μου έχει λείψει η ξεγνοιασιά, η απλότητα, η στάση απέναντι στη ζωή να μη βλέπω μόνο τα αρνητικά της, μα περισσότερο αυτά τα μικρά που συμβαίνουν στην καθημερινότητά μας.Μου έχει λείψει η "ροκιά" της ζωής. Και να σκεφτείς πως πάντα ήμουν άνθρωπος που εκτιμούσα όσα και όπως έρχονταν στη ζωή μου.
Αναρωτηθήκατε ποτέ, ποιο είναι το περισσότερο αυτονόητο, αλλά στην ουσία και το πιο αβέβαιο αγαθό της Ζωής ? Εκείνο, που το θεωρούμε αυτονόητο, ενώ στην ουσία δεν είναι ?Και που χωρίς αυτό, τίποτε απ’ όσα συνθέτουν τις απολαύσεις της Ζωής, δε μπορεί να έχει τα πραγματικά χρώματα της Ζωής.
Η Υγεία λοιπόν, είναι εκείνο το οποίο δε μας έχει παραχωρηθεί de facto. Και είναι ό,τι ευχόμαστε σε όλες τις κρυφές ευχές μας, για εμάς και όσους αγαπάμε.
Εκτός κι αν είμαστε θύματα της ματαιοδοξίας, και βάζουμε άλλα θέματα πρώτα, όπως τα σύγχρονα status symbols, τη γκλαμουράτη κενή ζωή, κλπ. Που όμως, όταν έρθουμε απέναντι σε ένα σοβαρό ζήτημα Υγείας, αυτομάτως, περνούν σε δεύτερη μοίρα.
Όλοι ή μάλλον οι περισσότεροι γνωρίζετε ότι για 3 ολόκληρους μήνες από μία λάθος αντιβίωση βρέθηκα σε 2 διαφορετικά Νοσοκομεία και πάλεψα για την Ζωή μου....ένας στους 1.000.000 επιβιώνει μου είπε η αναισθησιολόγος του ΚΑΤ μόλις βγήκα από το δεύτερο Χειρουργείο.
“ Όταν οι φίλοι με ρωτούν «τι κάνεις;», προσπαθώ να απαντώ λέγοντας «Δεν έχω παράπονο…». Γιατί, πραγματικά, δεν έχω! Δεν θέλω να παραπονιέμαι. Θέλω να είμαι ευγνώμων.
«Η υγεία είναι το πολυτιμότερο δώρο που μας έκανε η ζωή. Ας το εκτιμήσουμε. Ας μην είμαστε αχάριστοι.»
Τελευταία τα παράπονα έχουν γίνει τρόπος έκφρασης!
Οι άνθρωποι παραπονιούνται για τα πάντα διαρκώς και νιώθω ότι επικοινωνούν πια μόνο μέσω των παραπόνων τους.
Παραπονιόμαστε για τη βροχή που δεν σταματά, για τη ζέστη που είναι ανελέητη, για την αδικαιολόγητη αργοπορία του σερβιτόρου στο καφέ, και για την αδιάφορη στάση των πολιτικών μας .
Υποθέτω ότι όλοι περνούν δύσκολα και είναι λογικό να θέλουν να μοιραστούν τις δυσκολίες τους.....
Κι εγώ, δεν πάω πίσω –δηλώνω ανοιχτά ένοχος. Παραπονιέμαι διαρκώς για τον λιγοστό μου ύπνο, την διαρκή μου κούραση απο την καθημερινότητα της δουλειάς, και το πόσο μου έχουν λείψει οι φίλοι μου και ο ελεύθερος χρόνος.
Τελευταία προσπαθώ να είμαι συγκρατημένος.
Πριν ένα ακόμη παράπονο ξεγλιστρήσει από το στόμα μου, προσπαθώ να θυμηθώ όλους όσους γνώρισα στα Νοσοκομεία που υπέφεραν ή δεν τα κατάφεραν..... όσο διαρκούσε η ΔΙΚΉ ΜΟΥ ΝΟΣΗΛΕΙΑ... με την περιπέτεια της υγείας μου.
Κάθε φορά που η μέρα μου είναι κακή -τόσο που με ενοχλούν όλα και όλοι, σκέφτομαι οτι κάποιοι θα έδιναν τα πάντα για να έχουν μείνει στη ζωή και ας αντιμετώπιζαν όλες τις δυσκολίες της ζωής .......
Προσπαθώ να είμαι πολύ προσεκτικός μ’ αυτά που λέω. Προσπαθώ να εστιάζω και να συζητώ τα θετικά. Δεν είναι εύκολο να καταπίνεις τις δυσκολίες αγόγγυστα και να χαμογελάς. Είναι όμως μια στάση ζωής που επέλεξα.
Όλοι ζούμε τη ζωή που τόσοι ακόμη- δεν μπόρεσαν να ζήσουν. Η υγεία είναι το πολυτιμότερο δώρο που μας έκανε η ζωή. Ας το εκτιμήσουμε. Ας μην είμαστε αχάριστοι. Όποιος κι αν με ρωτήσει λοιπόν πια «πώς είσαι;», του απαντώ χαμογελώντας : «Είμαι πολύ καλά! Δεν έχω κανένα παράπονο…» ”
Εύχομαι σε όλο τον κόσμο, να μπορεί να περνά καλά. Γιατί είναι προορισμός ζωής. Αλλά πριν από αυτό, να έχει μια ΖΩΗ γεμάτη ΥΓΕΙΑ......
Έτσι λοιπόν, επειδή η ζωή προχωράει μπροστά κι εμείς, είτε μένουμε προσκολημμένοι στο χθες, είτε προχωράμε μαζί της...... και όσα είναι να συμβούν θα συμβούν.....
Σήμερα είπα να φορέσω το ομορφότερό μου χαμόγελο, να γίνω και πάλι ο ευατός μου....... αυτός που γνωρίζω καλά και να κλείσω το μάτι με νόημα στη ζωή και στις ομορφιές της.......
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΟΥΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΣΑΣ...ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΟΝΤΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΧΑΡΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΛΥΠΕΣ!! Σαν σήμερα πρίν 4 χρόνια!
*John
Post a Comment