Η παράξενη πεταλούδα. Μια αληθινή ιστορία...

Η Παράξενη Πεταλούδα

Μια πραγματική ιστορία μέσα από ... ένα όνειρο, 

προφητικό όνειρο.

Μια πεταλούδα παράξενη,

διαφορετική από τις άλλες...Μία "κοκκάλινη" πεταλούδα.

Πολλές φορές τα όνειρα που έρχονται στον ύπνο μας 

είναι προφητικά.

Όπως και αυτό της παράξενης πεταλούδας, 

προμηνύοντας τι θα συμβεί 

ή τι συμβαίνει εκείνη την ώρα στην πραγματικότητα...

Ένα όνειρο που μόνο πόνο προμήνυε...

Ποιος να το περίμενε...

Θα μας πει η Βασιλική Κολλιοπούλου - Καλαχάνη, 

μητέρα του Τάκη Καλαχάνη - ηλικίας μόλις 19 ετών:

Στη φωτογραφία ο Τάκης ( Παναγιώτης ) Καλαχάνης
γεννήθηκε στις 20 Ιανουαρίου του 1980 στην Αθήνα και έχασε τη ζωή του αναπάντεχα σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα, στις 16 Ιουλίου 1999. 
Ήταν μόλις 19 ετών...

Ήταν ένα συμβολικό, προφητικό όνειρο 

που την στιγμή που το έβλεπα δεν ήξερα την όλη σημασία του... Η κοκάλινη πεταλούδα είναι ο Θάνατος... 

Η ψυχή του παιδιού μου μίλησε στην δική μου ψυχή 

και με προετοίμασε για το άσχημο γεγονός 

που θ'ακολουθούσε...".

Και θα μας πει αργότερα η Βασιλική... 

"...γιατί είναι βαρύ και δυσνόητο... 

Φαντάσου πως κι εγώ η μάννα... 

δεν μπορούσα να καταλάβω τι συνέβαινε... 

Αργότερα τα κατάλαβα όλα... 

Παράξενα πράγματα που μας λέει η Ψυχή...".

Και θα καταγράψει αργότερα στο βιβλίο της 

"Προσευχή στην Αγάπη"...

"...Πολλές φορές χρειάζεται ιδιαίτερο θάρρος 

να γράψεις κάποια πράγματα...

... Αναρωτιέσαι αν παραβιάζεις τα άρρητα...

Σπας την σιωπή σου και λες 

θα προσφέρω κάτι ακόμα 

μέσα από την ποίησή μου στον συνάνθρωπο...

... Λες πως ο χρόνος τρέχει και φεύγει...

Κι ακόμα λες ας το γράψω τώρα που μπορώ...

Γιατί μετά δεν ξέρω τι θα συμβεί...

... Έτσι λοιπόν παίρνω το θάρρος απόψε και δημοσιεύω κάτι... Κάτι που πραγματικά μου συνέβη... 

Κι ας ήταν ονειρικό κι υπερβατικό...

... Οι δυνάμεις της Ψυχής μας προϊδεάζουν 

και μας ετοιμάζουν για τα δύσκολα... 

Αινίγματα που τόσο σφοδρά - μετά - αποκαλύπτονται...

Και σε κάνουν να σπαράζεις και να κλαις μες το φως...

... Διαβάστε σας παρακαλώ ...

την "Παράξενη Πεταλούδα"...

Σας ευχαριστώ...

*Είναι αργά... τόσο αργά...

Ονειρεύομαι...

Είμαι σ'ένα γκρι - ασημένιο δωμάτιο

Που δεν έχει τοίχους...

Είμαι σ'ένα γκρι - ασημένιο δωμάτιο

Που είναι μία στιγμή στον χρόνο...

Ο γιος μου φεύγει αύριο...

Θα καταταγεί στον στρατό...

Ο γιος μου όμως θέλει ν'αναβάλλει

την κατάταξή του,

για να προχωρήσει στις σπουδές του...

Ο γιος μου... ο γιος μου...

Και τώρα σε βλέπω Γιε μου

Μα βλέπω την εσώτερη δομή σου...

Πηγαίνω στην καρδιά σου...

Κι είμαι ένα μέρος απ'την καρδιά

και το κορμί σου...

Κι όλα τα κόκαλά σου γύρω μου

Μεγαλώνουν... διευρύνονται...

Για να φτιάξουν μια Υπέροχη Πεταλούδα...

Γιατί τα κόκαλά σου σχηματίζουν

Μια Μεγάλη, Όμορφη Πεταλούδα Γιε μου...;

Γιατί αλλάζεις...;

Γιατί μεταμορφώνεσαι...;

Για ποιο λόγο...;

Και πού θα πας Αγαπημένο μου Λουλούδι;

Αισθάνομαι τόσο Αγάπη για Σένα

Μα και τόσο λύπη Παιδί μου...

Εδώ είμαι...

Μόνη μου...

Μαζί σου...

Σ'αυτόν τον Μυστηριώδη Κόσμο

Προσπαθώ να καταλάβω τα άρρητα...

Προσπαθώ να καταλάβω τα Ανεξήγητα...

Του Θεού τα πέπλα έχουν πέσει πάνω μας...

Αυτός είναι ο Μυστικός Κόσμος

Ο Βαθύς της Ψυχής

Που βρίσκεται μέσα σε μένα

Και σένα Παιδί μου...

Κι αυτή η ένωση

Μας πάει πέρα από τη Γη...

Νοιώθω παράξενα...

Και δεν ξέρω πως σε λίγες μέρες

Η ζωή μας θ'αλλάξει για πάντα...

Πως θ'ανοίξεις τις Φτερούγες σου Αετέ μου

Και θα πας πολύ ψηλά στον Ουρανό...

Αχ, Παιδί μου,

Είναι πολύ παράξενη η σιωπή εδώ...

Μια αγιοσύνη είναι γύρω...

Μα η λύπη βαραίνει την καρδιά μου...

Κι εδώ μένω και φιλώ

Μια παράξενη, κοκάλινη Πεταλούδα,

Εσένα φιλώ Γιε μου...

Και βλέπω πως φιλώ

Του Θανάτου μας το χέρι...

Που ήρθε μες τη Νύχτα να μας μιλήσει...

Με σύμβολα πικρά και λυπητερά...*

Με τιμή

Βασιλική Κολλιοπούλου Καλαχάνη

Από το βιβλίο μου

"Προσευχή στην Αγάπη"...

Πηγή: