Σταμάτα τις γκρίνες και τα μυξοκλάματα!

Προσπαθείς, ξαναπροσπαθείς.

Τρώς τα μούτρα σου. Σηκώνεσαι. Κάνεις δυο βήματα. Τα ξανατρώς.

Παρηγορείσαι με το γνωστό παραμυθάκι "τόσες αναποδιές μαζεμένες -δεν μπορεί- θα μου φέρει κάτι καλό η ζωή. Μου το χρωστάει"!

Μη γελιέσαι, φιλαράκι. Η ζωή δεν χρωστάει ποτέ και σε κανέναν.

Απέναντι στα τρία γράμματά της είμαστε όλοι μονίμως χρεωμένοι.

Κάτι στιγμές μόνο μας χαρίζει - κειμήλια από ατόφιο μάλαμα - και μια χρυσή λίρα·

η λίρα για τον βαρκάρη,

τα μαλάματα για την αποσκευή.

Τον νού σου! Μην ξεχαστείς και φύγεις με άδεια χέρια.

Έτσι είναι το συμβόλαιο.

Είτε το δέχεσαι και συνεχίζεις να αποπληρώνεις το δάνειο μέχρι τέλους σου, είτε αρνείσαι και τα παρατάς·

οι τρόποι διαφυγής πολλαπλοί και διόλου δυσεύρετοι.

Μόνο σταμάτα τις γκρίνες και τα μυξοκλάματα,να χαρείς, ε;

*Μυρσίνη Σαρρή