Μνήμες...

Κάθε φορά τέτοιο καιρό,

θαρρείς από μια διάθεση αναίτια

τον εαυτό σου να πληγώσεις

μες στις παλιές φωτογραφίες χάνεσαι...

ενώ δε το αντέχεις να θυμάσαι

βλέμματα ραγισμένα

άβουλα χέρια

χείλη που ορκίστηκαν

να μείνουνε κλειστά

χαμόγελα μηχανικά

βεβιασμένα

λάθη σε ασφυκτικά κλεισμένες αγκαλιές

νανουρισμένα

μ' ανόητα παραμύθια και με ψέματα...

λες και σε κάτι φταις

με μνήμες την ψυχή σου εκβιάζεις

ενώ ταυτόχρονα παλεύεις να ξεχάσεις

εικόνες λόγια συναισθήματα

ανεξιχνίαστες αιτίες...

με τ' άσπρο σύννεφο της λήθης

εκείνα που πληγώνουν να σκεπάσεις

να πεις πως δεν τα έζησες...

Τι κάνεις;

Κλείσε το άλμπουμ

ριξ' το στη φωτιά

πονάνε οι παλιές φωτογραφίες...

Μαρία Γασπαράτου