Εικοσιένα μαθήματα ανθρωπιάς...

'Εμαθα ...

"Έμαθα πως 

οι άνθρωποι δεν αλλάζουν ποτέ, παρ' όλες τις προσπάθειες που ίσως καταβάλλουν για το αντίθετο.

Έμαθα, επίσης, πως 

οι άνθρωποι γινόμαστε πολλές φορές κακοί και εγωιστές και δεν νοιαζόμαστε για τους γύρω μας. Κοιτάμε μόνο το συμφέρον μας και το πως να πετύχουμε τους στόχους μας ακόμα κι αν αυτό προϋποθέτει να ποδοπατήσουμε κάποιους άλλους για να το πετύχουμε.

Έμαθα πως 

οι μόνοι άνθρωποι που θα βρίσκονται πάντα δίπλα μου είναι η οικογένειά μου, όπως επίσης έμαθα πως οικογένεια δεν είναι απαραίτητα μόνο αυτή που γεννήθηκα μέσα της αλλά και αυτή που επέλεξα να δημιουργήσω.

Έμαθα πως 

οι φιλίες είναι δύσκολο να κρατηθούν και πως χρειάζονται κόπο και προσπάθειες, μα το κέρδος είναι ανεκτίμητο και έμαθα επίσης πως οι έρωτες πάνε κι έρχονται μα οι φιλίες -αν είσαι τυχερός- μένουν για μια ζωή.

Έμαθα να 

ακούω πολλά 

μα να πιστεύω ελάχιστα. 

Δεν αρκούμαι πλέον σε λόγια. Θέλω πράξεις.

Έμαθα να 

αγαπώ και έμαθα - επιτέλους - να δείχνω 

στους ανθρώπους που αγαπώ την αγάπη μου.

Έμαθα,όμως, 

και να μην απαιτώ ποτέ την ανταπόδοση αυτού του συναισθήματος.

Έμαθα (αυτό το έχω ξαναπεί) 

να κάνω πάντα αυτό που αισθάνομαι, γιατί η ζωή είναι πολύ μικρή για να την ζει κανείς με απωθημένα.

Έμαθα να ζω 

το σήμερα και να το χαίρομαι γιατί το αύριο δεν ορίζεται από μας και δεν ξέρουμε αν θα 'μαστε εδώ για να το ζήσουμε.

Έμαθα πως 

στην ζωή δεν χωράνε προγράμματα και πως ακόμα κι αν προσπαθήσουμε να την προγραμματίσουμε, πάντα θα βρεθεί κάτι για να μας υπενθυμίσει πως αυτό δεν εξαρτάται από μας.

Έμαθα να 

αναλαμβάνω τις ευθύνες των πράξεων μου και να αναγνωρίζω τα λάθη μου. Μέσα από αυτό ωρίμασα και μέσα από αυτά τα λάθη διδάχτηκα πολλά, μα είμαι σίγουρη ότι κάποια από αυτά θα τα επαναλάβω.

Έμαθα να 

αποδέχομαι τον εαυτό μου και να τον συγχωρώ. Αυτό είναι αναγκαίο για να μπορώ να προχωράω μπροστά.

Έμαθα να 

στηρίζομαι στις δικές μου δυνάμεις, γιατί έτσι, όταν χάνω τα πόδια μου, δεν θα χρειάζεται να βασίζομαι σε κανέναν για να ορθοποδήσω.

Έμαθα να 

μην στηρίζω τα όνειρα μου σε κανέναν, γιατί μόνο από μένα εξαρτάται η πραγματοποίηση τους.

Έμαθα να 

σκύβω το κεφάλι όταν με επαινούν και να γυρίζω και το άλλο μάγουλο όταν με χαστουκίζουν.

Έμαθα να 

μην στρέφω το δάκτυλο μου σε κανένα γιατί πάντα τα άλλα τέσσερα είναι στραμμένα προς εμένα.

Έμαθα πως 

ανάμεσα στους ανθρώπους που θα συναντήσω στον δρόμο μου, θα 'ναι πολλοί αυτοί που θα θελήσουν να μου κάνουν κακό μα έμαθα πια να τους ξεχωρίζω και να τους προσπερνώ.

Το πιο σημαντικό, έμαθα όταν πέφτω, 

να μαζεύω τις δυνάμεις που μου έχουν απομείνει και να ξανασηκώνομαι...όσες φορές κι αν αυτό συμβαίνει... 

Έμαθα να πεισμώνω, να παλεύω και να προσπαθώ.

Έμαθα να αντέχω...

Μπορεί να χάνω προσωρινά τον δρόμο μου, 

μα δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάω τον προορισμό μου... 

Αυτό το έμαθα καλύτερα απ' όλα..."

Γράφτηκε από Sofaki 05/05/10

Πηγή: