Νανούρισμα... Αφιέρωμα

(Απόσπασμα από το "Αγύριστο Κεφάλι " του Μίλτου Πασχαλίδη)

" Κάθε στίχος, κάθε κείμενο, έχει εντός του μια κρυμμένη μελωδία, άλλοτε ερμητικά κλειστή και άλλοτε πιο εκδηλωτική.

Μια μελωδία κλειδωμένη μέσα στις λέξεις, μέσα στις συλλαβές και παρηχήσεις.

Όλος ο κόπος είναι να βρει κανείς το κλειδί.

Και να έχεις υπομονή, στοιχειώδη επινοητικότητα και παιδιάστικη επιμονή.

Tα κλειδιά βρίσκονται ακριβώς εκεί που φαντάζεται κανείς.

Άλλα κάτω από το χαλάκι της εξώπορτας ή στο πιατάκι της γλάστρας με το γεράνι ή σε άλλες ευφυείς κρυψώνες.

Άλλα μέσα σε αρχαία, σκονισμένα μπαούλα φύρδην μίγδην στον πάτο ενός ακατάστατου συρταριού.

Πού και που, πολύ σπάνια, τα κλειδιά είναι ξεχασμένα στην κλειδωνιά.

Ακόμα πιο σπάνια, στα όρια του αστικού μύθου, λέγεται πως υπάρχουν σπίτια με την εξώπορτα ορθάνοιχτη.

Σ' αυτή την περίπτωση, όπως κάθε διαρρήκτης που σέβεται τον εαυτό του, απλώς μακαρίζεις την τύχη σου, ανοίγεις και μπαίνεις.

Το "Νανούρισμα" φώναζε από μακριά.

Κι αυτό το σπίτι οχυρό χωρίς κλειδιά. "

Μουσική: Μίλτος Πασχαλίδης

Στίχοι: Άλκης Αλκαίος

Ερμηνεία: Μίλτος Πασχαλίδης

Νανούρισμα

*** Στην κόρη μου ***
Τι παραμύθι να σου πω, ποια ιστορία,

να κοιμηθείς και να έχεις όνειρα γλυκά.

Όλη η ζωή μου μια μεγάλη απορία,

που θα λυθεί, όταν θα φύγω μακριά

Σε αυτό τον κόσμο όλα έχουν παλιώσει

και αυτό το σπίτι οχυρό χωρίς κλειδιά.

Παγώνια στήσαν στο μπαλκόνι τους λημέρι

και μια τσιγγάνα στην αυλή τους τραγουδά.

Πάψε να κλαις, για ό,τι πέρασε σωστά,

κλείσε τα μάτια σου και κοίταξε μπροστά.

Πάμε μαζί και με βοριά και με νοτιά,

εδώ αρχίζει και τελειώνει η φωτιά.

Τι παραμύθι να σου πω, ποια ιστορία,

άγγελοι καίνε τα φτερά τους στις γωνίες.

Κι εγώ το θαύμα περιμένω μες στα κρύα,

απ' τους αλήτες, τα παιδιά, τους ποιητές.

Πάψε να κλαις, για ό,τι πέρασε σωστά,

κλείσε τα μάτια σου και κοίταξε μπροστά.

Πάμε μαζί και με βοριά και με νοτιά,

εδώ αρχίζει και τελειώνει η φωτιά