Ένα δέντρο παραπονείται...

Ένα δέντρο παραπονείται:

Εγώ είμαι 

η κούνια που σε φιλοξενώ, όταν είσαι μωρό.

Εγώ είμαι 

η στέγη του σπιτιού σου.

Εγώ είμαι 

η καρέκλα που κάθεσαι.

Εγώ είμαι 

το κρεββάτι που αναπαύεσαι.

Εγώ σου προσφέρω 

τη ζεστασιά τις χειμωνιάτικες μέρες.

Εγώ σου προσφέρω  

τη σκιά μου στην κάψα του καλοκαιριού.

Εγώ σου προσφέρω 

το οξυγόνο που αναπνέεις και ζεις.

Εγώ, τέλος, 

θα σε δεχτώ και θα αναπαύσω το κορμί σου, 

όταν έρθει το τέλος σου.

Γιατί λοιπόν με καις; 

Γιατί με παραδίνεις στη φωτιά;;;

Γιατί ;;;
Πηγή: