1001Places - Τι είναι η Αγάπη?

Η αγάπη είναι ένα απ' τα ομορφότερα συναισθήματα που χάρισε ο Θεός στον άνθρωπο, γιατί τον έπλασε με την ίδια ακριβώς σύνθεση.

Το Νο1 μπορώ να το χαρακτηρίσω με απόλυτη βεβαιότητα.Αγάπες υπάρχουν πολλών και διαφόρων ειδών και γεύσεων.
Η ερωτική, η φιλική, η μητρική, η παιδική είναι μερικές.
Κοινό σημείο όλων είναι το ανθρώπινο συναίσθημα που έχουμε εκείνη τη στιγμή, όταν αφοσιωνόμαστε σε κάποιο πρόσωπο χωρίς καμιά ιδιοτέλεια.
Όταν δίνεσαι στην αγάπη ξεχνάς τον εαυτό σου.Κατ' άλλους αποτελεί κι απασχολεί σαν μια μελέτη επιστημονικής διερεύνισης (όπως εδώ), με τον ψυχοθεραπευτή Kernberg που την έχει χωρίσει σε 4 τύπους:Τη φυσιολογική, την παθολογική, τη διαστροφική και την ώριμη.
Εσείς σε ποιον τύπο ανήκετε; (πλάκα κάνω!)

Απ' όλες αυτές τις αγάπες λοιπόν, θα διαλέξω ν' αναφερθώ στην πιο ανόητη... την ερωτική.
Γι' αυτό λοιπόν απ' όλον τον ορυμαγδό των ερωτικών τραγουδιών, διάλεξα αυτό το παλιό μουσικό κομμάτι "Ανόητες αγάπες"(κι όχι το άλλο:"Οι παλιές αγάπες πάνε στον Παράδεισο"), που ομολογώ ότι με διευκόλυνε περισσότερο, για να βγάλω όλη αυτήν την αναλαμπή!:-)

Με είχαν ρωτήσει κάποτε τι γίνονται και που πηγαίνουν όλες αυτές οι αγάπες όταν χάνονται."Στον Παράδεισο" απάντησα με τη λογική, γιατί από 'κει ήταν κι η αφετηρία τους!Κι εμείς τότε, τι κάνουμε και που ζούμε;"Στην κόλαση" ανταπάντησα, αφού χωρίς αγάπη δεν υπάρχει ζωή!Με την αγάπη πορευόμαστε στην αλήθεια, στην ειρήνη και στην επ-Ανάσταση!
Οδηγούμαστε πολλές φορές σ' αυτήν τη λυπημένη διαπίστωση, όταν γνωρίζουμε κάποιον άνθρωπο νομίζοντας ότι μας κοιτάει στα μάτια, αλλά στην ουσία περνάμε τη ζωή μας σε μια πλάνη έρωτα.Κι όμως αυτός ο άνθρωπος κατάφερε να μιλήσει στην ψυχή μας.Τον κάναμε ίνδαλμα και βασιλιά, ήταν η νεράιδα(ή ο ιππότης) που περιμέναμε με αγωνία στα όνειρά μας κι όταν μάθαμε ότι ζούμε στην πραγματικότητα, τότε βλέπουμε μέρα με τη μέρα την υποκρισία και το ψέμα!
 
Έτσι τουλάχιστον συνηθίσαμε τον εαυτό μας να ζει, γιατί τα θέλω μας ήταν πολύ περισσότερα!Είχαμε προετοιμαστεί να τα βάλουμε σε μια σειρά με όλα τα θηρία για χάρη τους, προκειμένου να υπερασπιστούμε την αγάπη μας για τη νεράιδα(ή τον ιππότη) του παραμυθιού.Βρισκόμασταν σε διαρκή ετοιμότητα ν' αγαπήσουμε και να θυσιαστούμε και για τους δυο.Κι όσο προχωράει το παραμύθι, αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε πολύ αργότερα ότι μαχόμαστε μόνοι μας, για μια μάγισσα(ή έναν ξύλινο ιππότη) που 'ναι έτοιμοι να λιποψυχήσουν σ' ένα πάθος και να το βάλλουν στα πόδια.
 
Και τότε, πάλι είμαστε έτοιμοι να βρούμε δικαιολογίες και να ισχυριζόμαστε μέχρι να το πιστέψουμε, ότι τη μάχη εγκατέλειψαν... κι όχι εμάς.Δε μας νοιάζει που δεν προστατεύει πλέον το μαγικό ραβδί της(ή η ασπίδα του), γιατί δεν είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε ότι πλανευτήκαμε.Έχουμε γίνει έρμαιο σε κάθε ανθρωποφάγο όρνιο.Κι έρχεται εκείνη η στιγμή που αντικρίζουμε έστω και με το ζόρι εκείνη την αλήθεια.Εκεί να μας δω τι θα κάνουμε.

Όποια απόφαση πάρουμε, θα περιέχει κι αρκετές δόσεις πόνου.Μπορούμε όμως να κλείνουμε συνέχεια τα μάτια στην αλήθεια, να λέμε πάμε παρακάτω και δεν πειράζει;Σκεφτήκαμε ποτέ πόσο έχουν (παρα)βιαστεί τα όρια κι αν ακόμα τα ξεπεράσαμε;Κάθε φορά τα βάζουμε με τον παραμορφωμένο καθρέπτη μας και γι' αυτό δε μπορούμε να δούμε και ν' αναγνωρίσουμε.Κι όταν τα περιθώρια έχουν εξαντληθεί, προκειμένου να κερδίσουμε τη δική μας πραγματικότητα, χάνουμε τον εαυτό μας.
 
Που πήγε λοιπόν αυτή η αγάπη και τι έγιναν μαζί της όλα αυτά τα όνειρα κι οι υποσχέσεις;Γιατί όλοι αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι που ζητούν λίγα σταγονίδια αγάπης, ενώ τους προσφέρουμε ολόκληρη θάλασσα, να μην τη δέχονται;Κι όταν αποφασίζουμε να εξαφανιστούμε παίρνοντας μαζί μας αυτή τη θάλασσα, επιστρέφουν μ' εγωιστική διάθεση ζητώντας και τα ρέστα... τη θέλουν ξανά πίσω όλη δική τους!
 
Μέσα σε τόσες διαπιστώσεις διακρίνουμε τελικά πως μας αρέσει αυτό που είμαστε.Δεν έχουμε μάθει και δε μπορούμε να ζήσουμε αλλιώς.Κι ας πιστεύουν όλοι οι άλλοι το αντίθετο για μας.Δεν υπάρχει καλύτερο συναίσθημα απ' το να τρελαινόμαστε και να δινόμαστε μ' όλη τη δύναμη της ψυχής μας, για εκείνους που αγαπάμε.

Γνωρίζουμε ότι έχουμε πολλά ακόμα να δώσουμε, χωρίς κανένα αντάλλαγμα.Κι ας νομίζουμε τον εαυτό μας το επόμενο θύμα.Κακά τα ψέμματα, μας αρέσει να νιώθουμε τον εαυτό μας.Να τον αγγίζουμε, χωρίς να αισθανόμαστε τη ντροπή της ενοχής.Δεν αντέχουμε καθόλου να υποκρινόμαστε και γι' αυτό δε φοβόμαστε αν θα πληγωθούμε!

Ξέρουμε πως δεν πρόκειται να χαθούμε, ακόμα κι αν χάσουμε αυτόν τον άνθρωπο.Θα βρούμε δυνατά στηρίγματα και δε θα ξανακάνουμε τα ίδια λάθη.Όχι, η αγάπη δεν είναι λάθος και προ πάντων δεν έχει αδιέξοδα.Ατέρμονες σχέσεις και "νόθες" καταστάσεις υπάρχουν.Αρρωστημένα μυαλά δημιουργούν αδιέξοδα.Η αγάπη ποτέ δεν πληγώνει από μόνη της... πληγώνουν μόνον οι άνθρωποι κι ειδικά αυτοί που δεν ξέρουν ν' αγαπούν.Ακόμα κι αν πληγωθούμε όμως και γίνουμε ένα κομμάτι στου αλλουνού το παιχνίδι, θα νιώσουμε τη χαρά και την ευτυχία που τη γνωρίσαμε, την απολαύσαμε και παίξαμε μαζί της.
 
Λυπούμαστε πολλές φορές όταν η αγάπη μένει μόνη της να ηχεί στ' αυτιά σαν μια λέξη άγνωστη γεμάτη πίκρα, αντί να προφέρεται με λατρεία και στοργή.Έρχονται στιγμές που ορισμένοι δε μπορούν να τη δεχτούν και την πετάνε ανόητα μπροστά μας.Δεν τους ενδιαφέρει καν αν ζούμε με εύθραυστη καρδιά.Παρόλα αυτά όμως θα κρατάμε σαν αντίβαρο τη θύμηση, για να μην τους μισήσουμε κι ας τσαλαπάτησαν τον εγωισμό μας.Δε θα θέλουμε να πάθουν τίποτα και θα ευχόμαστε πάντα το καλό τους και την ψυχική τους γαλήνη... για 'κείνους τους ανθρώπους που θέλησαν να εισβάλουν στη ζωή μας, που πάλεψαν αλλά δεν τα κατάφεραν να μείνουν μαζί μας.
 
Αυτές είναι οι βαρετές γεμάτες μελό γραμμές αγάπης και δικαιολογημένα ν' απορείτε.Δεν ξέρω τι μ' έπιασε και παρασύρθηκα.Το ζήτημα της αγάπης είναι τόσο απλό που μόνοι μας το κάνουμε πολύπλοκο.Δε μπορεί να μείνει στα στενά πλαίσια μιας ερωτικής διάθεσης.Προ πάντων η αγάπη δεν είναι απαιτούμενη, ούτε χρωστούμενη και δεν επιβάλλεται.Είναι όμως ένα άγγιγμα, μια πνοή...Μερικές φορές λέω(μπορεί και να κάνω λάθος), πως είναι προτιμότερο να γυρνάμε ξανά στο τίποτα, μέχρι να καταλήξει η αγάπη μας σε 'κείνον τον άνθρωπο που 'ναι έτοιμος να τη δεχτεί!
Ανεκπλήρωτες εικασίες;
Ίσως..!http://antithetoikosmoi.blogspot.gr